Een hapje aarde

Peter Warshall 028 september / oktober 19991999
In geen enkel restaurant zal het voorkomen, toch is het eten van aarde een uiting van een universeel, menselijk verlangen. Eet smakelijk. Peter Warshall | 28 september/oktober 1999 issue Het eten van aarde - met een duur woord: geofagie - is een wereldwijd fenomeen. Je doet het op een gecultiveerde manier wanneer je een middeltje als Norit slikt. In wezen blijft dankzij diarree en maagzuur een honger naar aarde actueel die verder binnen onze beschaving een verborgen bestaan moet leiden. In dergelijke producten zijn de werkzame bestanddelen van klei of bepaalde aardlagen (gips) uit de aardmassa geïsoleerd, maar dat glijdende aardegevoel blijft in je mond herkenbaar. Geofagie omspant het hele spectrum van volledig fysieke tot zuiver spirituele behoefte. Mensen die zich inzetten voor de streekgebonden biotoop waren dol geweest op een bepaalde stam in Siberië, die vroeger kleine balletjes aarde van thuis meenam op zijn zwerftochten. Daar knabbelden ze dan onderweg aan en de smaak was als een souvenir van hun geboorteplek. Voor grote groepen Maya\'s (en tegenwoordig mestiezen) in Midden-Amerika betekent het eten van plakjes klei een combinatie van brokjes heilzame, religieuze symboliek, zegeningen van Onze Lieve Heer van Esquipulas (de Zwarte Christus), gunstige vooruitzichten, godsvrucht en bijvoeding bij

Het volledige artikel lezen?

Geen abonnee, maar wil je wel artikelen lezen? Geen probleem. Je kunt losse artikelen kopen via Uhmi. Uhmi is een nieuwe manier om snel en veilig te betalen voor artikelen en direct verder te lezen. Probeer het nu uit en krijg een euro gratis.

Lees met Uhmi voor €0,25 Word Abonnee Log in

Reacties

Geef een reactie