Het is verbazingwekkend hoe gemakkelijk we ons waar het ons voedsel betreft laten intimideren door de wetenschap. Duizenden jaren heeft de mens geoordeeld over de veiligheid, voedzaamheid en smakelijkheid van zijn eten. Maar plotseling blijken we onze zintuigen te hebben gepensioneerd en laten we ons van fabriekswege ons menu voorschrijven. Matthew Fox | 30 januari/februari 2000 issue Toen ik eens rondsnuffelde in de tijdschriftenzaal van een grote universiteitsbibliotheek, ontdekte ik een opmerkelijk magazine waarvan ik het bestaan nooit had vermoed. Het ging over voedselwetenschap. Er ging een nieuwe wereld open van breedvoerige artikelen over allerlei onderwerpen: hoe een synthetisch vet in de mond moest aanvoelen, hoe imitatie-krabvlees draderiger van structuur kan worden gemaakt. Er werd in beschreven hoe als eetbaar herkenbare ingrediënten konden worden gecombineerd met ingrediënten die niets met eetbaarheid te maken hadden, om ze vervolgens te vervlechten, verweven of verdraaien tot voor consumptie bestemde producten die moesten beantwoorden aan de verwachtingen van de consument ten aanzien van structuur en smaak. Zolang de mens op deze aarde bestaat, heeft hij zich zonder de inmenging van de wetenschap gevoed. Maar nu niet meer. Inmiddels is het grootste deel van de wereldbevolking afhankelijk van de industrie, die bedenkt wat we eten